Heey allemaal!

Vannacht heb ik bij de ouders van Yukari geslapen. We hebben eerst heeeeeerlijk avond gegeten. Yukari's moeder had echt een heel maal gemaakt en haar moeder (Yukari's oma dus) had nog een paar heel speciale en arbeidsintensieve dingen gemaakt.

Ik kreeg de hele avond allerei lekkere dingen toegestopt. Dus s'avonds ben ik met een nogal volle buik naar bed gegaan en voor het ontbijt kreeg ik weer een 8-gangen menu. Goed voor de vetrollen, die deze drie weken toch wel een beetje ontstaan zijn. Die conclusie hebben Yukari(!) en ik vanavond in de onsen getrokken. Hahaha.

Vanmiddag zijn we langs het echte platteland van Japan geweest. Dat is hier zegmaar niet zo heel plat. Ergens midden in de bergen woonde een oudere broer van Yukari's vader. Het is nu Obon en dan gaat de familie bij de graven langs. En hier zetten veel mensen de graven in hun tuin. Dus we gingen naar die broer omdat hij in het ouderlijk huis woonden waar al genegraties graven stonden.

Die graven waren wat bergopwaards van het huis. Echt super mooi. Eerst een soort kronkelpaadje op met advocadobomen erlangs. En toen was er een soort plateau met die graven. Bovenop die berg en met een heel mooi uitzicht. Daar hebben we wierrook gebrand.

Daarna hebben we noodles gegeten bij een soort cafe/ restaurantje in het treinstation. Dat was dus een super klein treinstationettje. Echt heel bijzonder. En het middelbare school honkball team van Shimane (onze provincie) had een belangrijke wedstrijd gewonnen toen wij daar zaten. Dat vond ik wel gaaf.

S'avonds zijn we naar een onsen geweest. Dat is nu toch wel mijn favo Japanse activiteit, na eten natuurlijk.

Vandaag is de dag dat de 2de wereldoorlog hier eindigde. Er is nu die best wel bekende oorlogsfilm van Clint Eastwood op TV. Ik had hem al een gezie, maar hij is toch wel heftig. Dit is zegmaar de Japanse kant van de film. En iedereen kijkt er ook vol spanning en ontzetting naar.

Misschien is dit overgins mijn laatste blog. Overmorgen gaan James en ik s'nacht (voor de file's) naar Osaka rijden. We gaan daar een dagje Osaka en een dag Kyoto bekijken. En daarna... moet ik weer naar huis. Wat heb ik daar bar weinig zin in, zeg. Sorry pap en mam!

Ik had verwacht dat ik na 3 weken wel weer naar huis wilde. Maar hoe langer ik hier ben, hoe liever ik hier blijf. Misschien komt dat wel omdat ik het eten steeds beter ga waarderen, hahaha.

Ik ga nu verder naar de onknoping van de film kijken. Ik weet alleen niet of ik die wel echt wil zien.

Sayonara!